Dit artikel zou geloofwaardiger zijn wanneer het werd gepubliceerd in de NRC.

Als je een paar jaar rondloopt op de sociale media zie je de andere kant van de information sharing community zich steeds scherper aftekenen. We delen wat ons bevalt en past in ons eigen commerciële straatje. Omdat platformen als Facebook, Twitter en Linkedin voor een belangrijk deel worden bevolkt door de ca. 1 miljoen zelfstandige communicatie coaches, marketeers, linkedin-adviseurs, content specialisten, en social media experts zie je een eigen dynamiek ontstaan. We bevestigen wat ons bevalt en we ontkennen wat onze broodwinning bedreigt. Dat is een beetje vanzelfsprekend want als je vandaag een lezing geeft over de heilzame werking van storytelling kun je moeilijk een bericht met je volgers delen waarin de werking van deze aanpak wordt ontkent.

Het leidt tot een informatie tunnel waarin het zinloos is om nog te geloven wat iemand schrijft. Dat geldt niet alleen voor de sociale media hetzelfde geldt voor kleine en grote blogs die leven van internet berichtgeving, online marketing, e-commerce en ontwikkelingen op de sociale media. Op Facebook en Instagram vertaalt deze ontwikkeling zich zich naar een stroom van berichten en foto’s die alleen de leuke kant van het leven laten zien. Zo ontstaat er op de sociale media een stuwmeer van berichten die passen bij diezelfde sociale media populatie die alleen nog delen wat ze zelf willen geloven. Met als gevolg dat we het steeds minder gaan vertrouwen en vertrouwen in de afzender is het fundament van elke boodschap.

We hebben van nature de neiging om te zoeken naar wat onze eigen overtuiging bevestigt. Dat niet alleen, we negeren, onderwaarderen of ontkennen zelfs hetgeen onze eigen overtuiging tegenspreekt. Een gedachtengang die op de social media zeer expliciet zichtbaar wordt. Deze confirmation bias is misschien een bedreiging voor personal branding en branding via dergelijke platformen in zijn algemeen. Het overbrengen van een boodschap lukt beter in een umfeld van geloofwaardigheid. Dit artikel zou immers geloofwaardiger zijn wanneer het gepubliceerd werd in de NRC dan op mijn eigen blogje. Het is tegelijk een kans voor de media die op dezelfde platformen steevast dood zijn verklaard.