Marketing een vak in verwarring.

Marketeer Tristan Lavender stelde zijn medevakgenoten op Twitter de vraag wat hen echt voldoening gaf. Op het gevaar af dat dit blogje de pretentie van een onderzoek zou krijgen plaats ik niet alle antwoorden. 

Laat ik het samenvatten met een gevoel dat mij bekroop op basis van de antwoorden. De bandbreedte van die antwoorden lag van blije klanten tot keiharde pegels. Maar het accent lag toch vooral op helpen en de gevoelskant van het werk. Nu kan het zo zijn dat de gevoelsmensen onder de marketeers zijn oververtegenwoordigd in de timeline van Tristan. 

Dit blogje heeft immers vooral daar betrekking op. Maar ik meen toch een tendens waar te nemen dat marketeers zich langzaam afkeren van de harde cijfermatige kant van de zaak en zich meer richten op de softere gevoelskant van business. Zich meer de vraag stellen wat verkoop ik eigenlijk en help ik daar wel echt mensen mee. Met de softere kant bedoel ik ook meer het engagen, het boeien en verbinden. 

Ik antwoordde daarop dat ik vond dat Tristan een interessante spier blootlegde. “Een vak in verwarring” typte ik. Op mijn reactie volgde een vraag. “Verwarring of is het gewoon een diversiteit aan persoonlijke voorkeuren en drijfveren”? Na een nachtje slapen antwoordde ik dat ik me afvroeg of de gevoelens die door marketeers op twitter worden geëtaleerd overeen zouden komen met de verwachtingen van opdrachtgevers. 

Daarop kreeg ik opnieuw een vraag, “please elaborate”. Nu is uitwijden op twitter niet zo makkelijk dus wijd ik er een blogje aan.

Mijn gevoel dat het vak marketeer in verwarring verkeert wordt geschraagd door de 264 officiële functie omschrijvingen (Adformatie) die inmiddels zijn verzonnen. De duiding marketeer voor iemand die marketing bedrijft was tot voor kort toch vooral die van een verlengstuk van sales en de werkzaamheden spitsten zich toe op het bevorderen van verkoop en ja zelfs daar zijn de meningen over verdeeld. 

Overigens denk ik dat bij acht op de tien bedrijven die duiding nog steeds wel aardig past. Het helpen van klanten, ambassadeurs maken van je medewerkers, van klanten fans maken, het oplossen van vragen, het zorgen dat alles precies past staat toch vooral in het teken van het einddoel, het structureel verbeteren van omzet en marges. 

Mijn idee van verwarring komt voort uit het gegeven dat dat niet hetgeen was wat het meest werd geantwoord. Uit de antwoorden bleek toch vooral dat de voldoening meer kwam uit een goed lopend proces meer dan uit het verbeteren van de bottom-line. Heel menselijk dat wel, ik werk ook liever met en voor blije mensen.

Op directie en aandeelhouders niveau denk ik dat er eerlijk gezegd nog maar heel weinig is veranderd. Er ontstaat daardoor misschien wel een steeds groter gat tussen hetgeen marketeers echt leuk vinden in hun werk en de harde wet van de getallen waar dagelijks aan moet worden gesleuteld. 

Bedrijven moeten groeien en de resultaten moeten jaar op jaar verbeteren dat is de opdracht die directies krijgen van hun aandeelhouders. At the end of the day moeten de salarissen betaald kunnen worden en kijken aandeelhouders toch vooral naar de bottom- line. Marketeers zijn, of moet ik misschien zeggen waren, tot voor kort een fundamenteel onderdeel van dat proces. 

De machine moet winst maken en als dat met blije medewerkers, blije klanten of een geolied proces kan is dat mooi maar het is helemaal geen voorwaarde die gesteld wordt, het is eerder een middel. De verwarring die ik meen te bespeuren spitst zich toe op dit gat. De antwoorden die marketeers geven op twitter over hetgeen hun echt doet tikken en de verwachting die directies en aandeelhouders hebben van hun marketeers.