Het verzet van uitgevers om adblockers te weren is zinloos en geeft blijk van machteloosheid. Online uitgevers en blogs publiceren met graagte de teloorgang van de dagbladen en andere gedrukte media. Hoe reclame achterhaald is en hoe de wereld smacht naar waardevolle content. Met liefde spreken ze over de disruptieve kracht van het internet met lievelingen als Google ( hun broodheer) voorop. Nu ze zelf het slachtoffer van disruptie lijken te worden komen ze, hoe wrang, met dezelfde als ouderwets denken geframede argumenten. "Wanneer er geen reclame inkomsten meer zijn zullen de lezers onze informatie missen". Gek genoeg leeft kennelijk gedachte dat lezers echt waarde hechten aan hun content. Mocht dat zo zijn dan is er geen man over boord want dan kan er gewoon geld gevraagd worden voor een abonnement. Negen van de tien keer zal dat echter niet het geval zijn. Online uitgevers willen een concept dat door hun klanten wordt afgewezen in stand houden, dat gaat niet werken. *Op dit moment zijn drie van de vier top apps in de app store adblockers. Een vrij helder signaal.
Reclamemakers worden steeds verantwoordelijk gehouden voor al die click flauwekul. Laat ik dat idee uit de wereld helpen, gemakzuchtige bedrijven op zoek naar financiële shortcuts hebben samen met google de click industrie op gang geholpen. Door te focussen op clicks en online conversie hebben marketeers de lange termijn van het merkenbouwen uit het oog verloren. Het kopen van clicks en conversie leek snel geld met als gevolg een massieve budgetverschuiving. Miscchien was het ook wel een handig recessie model. Tegen zo laag mogelijke kosten leads genereren zonder merkwaarde toe te voegen. Oogsten zonder te zaaien. De verschuiving van reclamebudget naar clickbudget was de grootste die we ooit in de communicatie industrie hebben gezien met als enige driver gemakzucht. Bedrijven regelen de banners of clicks rechtstreeks met de uitgever, marketing automatisering bedrijven of een online specialist. Er is zo een miljarden industrie ontstaan die weinig tot niets met reclame maken van doen heeft.
Reclame is niet per definitie vervelend of irritant, irritatie wordt met name opgewekt door irrelevantie. Verkeerde boodschap, op het verkeerde moment in de verkeerde omgeving, geadresseerd aan de verkeerde persoon. Dat moet en dat kan anders en de mobiele omgeving is daar per definitie geschikt voor. Reclame moet herkenbaar zijn als reclame en kan mensen helpen en meenemen in verhalen en dromen. Hoe je communicatie ook wil framen zolang er een commercieel belang bij de boodschap is blijft het reclame en daar kun je maar beter helder over zijn. Dat kan met informatie, een event, een game, een virtuele beleving, een film, een verhaal, het internet biedt ongekende creatieve kansen om mensen mee te nemen en dat kan ook op een integere manier.
Het einde van misschien wel alle online advertenties biedt nieuwe kansen voor merken, uitgevers en de creatieve industrie. Kansen die wellicht zorgen voor meer inkomsten dan de te marginaal gebleken bijdrages van het huidige click model. Uitgevers en merken kunnen op zoek gaan naar nieuwe partnerships waarbij merken met respect zorgen dat de onafhankelijkheid van journalistiek wordt gewaarborgd. Bekendheid en vertrouwen zijn voorlopig nog steeds de belangrijkste commerciële drijvers achter elk merk.Voor de lange termijn hebben merken daarom belang bij podia die door de consument worden vertrouwd om hun commerciële boodschappen te pluggen. Investeren in dat soort partnerships is minder eenvoudig maar een duurzamer model dan investeren in een clickfuik. Uitgevers en merken hebben elkaar nodig.
*Een dag nadat ik dit artikel publiceerde volgde dit bericht.
"Maker populaire adblocker voor iOS trekt app terug vanwege gewetenswroeging". Eerlijk gezegd weet ik niet wat ik daar van moet denken. Is het nobel of is het afgekocht. Tijd zal het leren. Het blijft naar mijn idee een achterhoede gevecht. De klant wil geen advertenties en er is techniek die het mogelijk maakt. Het blijft daarmee voor uitgevers die volledig afhankelijk zijn van advertenties een achterhoede gevecht.
Hoi Tadek, interessante uiteenzetting. Ik werk zelf bij een online uitgever, dus dat kleurt mijn mening over adblockers. Maar even los daarvan, vind ik deze zin interessant: "Dat kan met informatie, een event, een game, een virtuele beleving, een film, een verhaal, het internet biedt ongekende creatieve kansen om mensen mee te nemen en dat kan ook op een integere manier." Die weg zijn adverteerders natuurlijk al eerder ingeslagen, in de vorm van native advertising, in-game-advertising, etc. De vraag is echter of dat nou zo integer is. Want de commerciële boodschap wordt steeds meer vermengd met de content die wordt geboden. Het commerciële karakter is daarmee steeds minder evident. Ronald Voorn zou zeggen: het neigt naar voodoomarketing.
BeantwoordenVerwijderenEigenlijk is banneradvertising enorm integer en transparant. Uitgevers stellen op hun sites speciale delen van hun webpagina's beschikbaar voor de commerciële boodschap. En iedereen heeft dat door; er is niet voor niets zoiets ontstaan als bannerblindheid. Nu die (Oostindische) blindheid wordt ingeruild voor een bril die de commerciële secties van pagina's wegfiltert, kunnen merken alleen maar de sprong maken naar de andere delen van de pagina's. Ik hoop dat mijn dochter van 7 straks nog net zo makkelijk het onderscheid tussen gewone en commerciële content kan maken als nu.
Bram, dank voor je reactie. De tekst die je aanhaalt werd voorafgegaan door een ander stukje tekst. “Reclame moet herkenbaar zijn als reclame en kan mensen helpen en meenemen in verhalen en dromen. Hoe je communicatie ook wil framen zolang er een commercieel belang bij de boodschap is blijft het reclame en daar kun je maar beter helder over”.
VerwijderenVanzelfsprekend ben ik met je eens dat banners en andere clickmodellen transparant zijn maar klanten willen het niet, net als vormen van gesponsorde content waar klanten negatief tegenover staan. Technologie lijkt nu een oplossing te bieden om dat te filteren. Voodoo content is ook geen goed model, ik schreef daar eerder een ander artikel over “Branded content, wat is er gebeurd met ons gezond verstand”.
Als online content niet dusdanig relevant is dat klanten ervoor willen betalen dan is er, zoals het nu lijkt, geen verdienmodel meer. Voor de content die ik aanhaal of dat nu online of offline is zoals een boek met een mooi verhaal, een film, een event, een game of een virtuele beleving zijn mensen wel bereid te betalen en natuurlijk moet je de nog steeds aanwezige tijdschriften, special interest magazines en dagbladen ook nog niet helemaal uitvlakken. Die bieden dan ook mogelijkheden voor merken in de vorm van adverteren, samenwerken, sponsoring enzovoort waarbij mijn standpunt is dat adverteerders duidelijk moeten zijn in hun intenties.
Voor online content of dat nu een blog, een boek, een game, een event of een film is waarvoor mensen niet bereid zijn te betalen in de vorm van een prijs per artikel een abonnement of een andere vergoeding en die dus alleen kan bestaan bij de gratie van adverteerders lijkt op internet, met de kennis van vandaag, geen toekomst. Laten we eerlijk zijn als het puntje bij paaltje komt hoeveel content is er dan nu echt op dat internet waar jij en ik voor willen betalen. if you don't pay for it you're the product is misschien wel geschiedenis.