Kafka in de polder.

Op een zeker moment kreeg het virus ons in de greep en ging de zaak op slot. De een deed zijn zaak op slot en ging in tuin zitten, de ander greep de kans aan om zijn zaak in de steigers te zetten. Een goed moment om achterstallig onderhoud te plegen, een nieuwe verfbeurt van binnen en van buiten. Klaar voor de toekomt.

Welke toekomst wordt steeds helderder, laat ik anders zeggen geen toekomt.

Ik hoorde Rutte zeggen het kabinet zal doen wat nodig is om u te steunen. En zo zagen we steunpakket 0.1. Toegegeven het was er snel. Het UWV deed wat was beloofd, niets dan lof. Natuurlijk zag je het kraken en piepen en waren er direct al ondernemers die niet binnen de kaders van hetgeen beloofd was vielen. Hopelijk krijgen die in steunpakket 0.2 alsnog de nodige aandacht.

Rutte beloofde iets waar op dat moment al speling op zat. Want wat is dat precies “doen wat nodig is”. Het wordt met de dag duidijker dat het niet gaat gebeuren, dat doen wat nodig is. Het geluid dat er voorwaarden moeten komen zwelt aan. Codewoorden zijn belastingen, bonussen en dividenden. Hoewel er inmiddels meer dan 90.000 bedrijven gebruik maken van een vorm van overheidssteun komt de pers niet verder dan de bonus van de KLM topman of dat Booking gebruik maakte van de innovatiebox.

Zo gaat het glijden, ambtenaren en politici nemen op de golven van maatschappelijk ongenoegen de regie over en gaan voorwaarden stellen. Natuurlijk is daar iets vreemds mee aan de hand, de bedrijven die het aangaat maakten immers op de eerste plaats gebruik van regels die dezelfde ambtenaren opgesteld hadden om bedrijvigheid in Nederland te stimuleren. Met succes ook want de staatskas puilde uit. Dat ze gebruik maakten van die regels betekent nu dat ze uitgesloten kunnen worden van hulp. Kafka in de polder.

Het kaf van het koren en je had maar buffers aan moeten leggen. Als je je oor te luister legt is dat de toon. Goede bedrijven worden nu gescheiden van de slechte, het klinkt zo simpel.

Ik heb nieuws, dat is niet wat er gaat gebeuren. Bedrijven die niet investeerden en werkten aan een gevulde bankrekening worden nu gescheiden van de bedrijven die wel investeerden met als gevolg een lege kassa. Als je de afgelopen jaren niet investeerde in groei, niet meehielp de economie aan te jagen waar we allemaal van profiteerden, dan sta je er nu goed op.

En dan zijn er nog de partijen gevoed met geld van private equity, de investeerders die bergen geld in groei staken, op die manier beurskoersen opstuwden als een self fullfilling prophecy, met als meest beroemde exponent Amazon.

Amazon hoeft de concurrentie nu niet meer zelf uit te schakelen daar hebben we de door morele inzichten gedreven overheid wel voor. Interen op je buffers is het devies, verzwakken dus, lachen voor Jeff. Jeff rukte zonder enig voorbehoud miljarden uit de kassa van Amazon voor privé projectjes en nu zet de overheid de deur nog verder voor hem open.

In de tuin zitten en het afwachten bleek slimmer dan de schilder inhuren en het pand opfrissen. Want dat laatste gaat ten koste van je buffer, van je eigen vermogen. Zo blijven we zitten met het roestige midden dat de afgelopen jaren geen dubbeltje investeerde in shinny marketingplannen of digitale transformatie. Je kan je spullen nog zo mooi op orde hebben maar als er nog maar dertig man passen is een tent die is afgestemd op honderd dan ga je het niet redden. En het enige dat je dan nu nog kan redden is een zak met geld.

Het geldt voor een hele sector. De vernieuwers, de ondernemers die risico durfden te nemen komen op de koffie. Nieuwe zaken openen, voldoen aan de allerlaatste Arboregels, mensen naar trainingen sturen, investeren in marketing, nieuwe digitale technieken, nieuwe klanten maken betekent immers kosten maken.

En ja de mensen die het hardst roepen dat je nu eenmaal buffers moet hebben in dit soort tijden zijn waarschijnlijk dezelfde die eerder riepen dat de kost voor de baat uitgaat.

Het zijn wonderlijke tijden, ik zie politici grijpen naar de morele meetlat. Ontwijk je belasting dan gaat de deur op slot. Mensen die het hardst roepen dat belastingontwijken verkeerd is tikken die boodschap waarschijnlijk op hun IPhone. Het zijn dezelfde politici die al die Amerikanen, ja het zijn vaak Amerikaanse bedrijven, zonder enig voorbehoud toelieten tot de Nederlandse markt. Facebook mocht ongehinderd Hyves kapot concurreren zonder dat er ook maar een euro in staatkas vloeide.

Amazon kan ongehinderd de retailmarges naar de donder helpen zonder dat er ook maar één vinger naar wordt uitgestoken. Nada voor de staatskas. Starbucks, zeg maar de marktleider in het bedenken van ingenieuze belastingontwijkende constructies, concurreerde eerder al allerlei lokale koffietenten naar de bliksem.

We weten het allemaal, we kennen ze allemaal, maar niemand deed of doet een bal. Nu aankomt op het helpen van bedrijven die in Nederland zijn gevestigd weten we plots heel goed wat goed is en wat fout. Het schieten in eigen voet als volksvermaak.

Zo trek je als ondernemer in Nederland altijd aan kortste eind. Omdat de politiek niet doet wat juist is maar omdat de politiek het volk bedient. Zo wordt de markt ontwricht en maak je ruimte voor sprinkhanen uit het buitenland die helemaal nul aan de staatskas toevoegen. Kafka in de polder.