Winkels willen helemaal niet open

Een onderwerp dat vandaag hoog op de lockdown agenda stond, maatschappelijke verantwoordelijkheid. Winkels die open willen worden op die verantwoordelijkheid aangesproken. Niet nieuw ook de afgelopen maanden kwam het concept maatschappelijke verantwoordelijkheid regelmatig aan de orde, bijvoorbeeld als er iets mis ging in de horeca. Je leest het veel en met name op de social media zijn er nogal wat mensen die te pas en te onpas anderen wijzen op die verantwoordelijkheid.

Er is iets dat ik niet begrijp. Waarom worden sectoren als de horeca, de retail en reizen steevast gewezen op hun maatschappelijke verantwoordelijkheid. Waarom moet een klein gedeelte van de economische bedrijvigheid in Nederland de verantwoordelijkheid dragen voor een probleem dat heel Nederland raakt.

Is het niet andersom dat de maatschappij de verantwoordelijkheid moet dragen voor de  ondernemers die geraakt worden. Spreek je met ondernemers groot en klein over de gang van zaken dan is het antwoord ongeveer steeds hetzelfde. We redden het wel, ik kan het wel uitzingen. Komt wel goed.

Het is ook ondernemers eigen. 

Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen handelen. En juist daar gaat het nu mis. Hoe kan het zo zijn dat een specifieke groep mensen moet inleveren terwijl de grootste groep mensen financieel geen centje pijn heeft. Dat je het redt is iets anders dan de vraag hoeveel je moet inleveren. Of de vraag waarom jij moet inleveren terwijl anderen niet inleveren. Waarom juist jij, is dat omdat je een winkel hebt, een reisbureau, een kroeg, een restaurant, een evenementenzaak. Wat is daar de rede achter. Waarom doen we of het normaal is dat alle mensen die werken in deze sectoren inkomen moeten inleveren en jij niet.

De horeca wil helemaal niet open. Winkels willen helemaal niet open. De enige reden waarom die drang er is, is financieel. Omdat de maatschappij die zo hard roept om verantwoordelijkheid te weinig doet. Omdat het water je aan de lippen staat. Omdat je er 's nachts van wakker ligt. Omdat je er geen gat meer in ziet. Omdat het de enige manier is om je inkomen aan te vullen. Als je voldoende wordt gecompenseerd hoef je niet open. Kan je het gewoon afwachten. 

Er zijn teveel mensen die onevenredig hard getroffen worden door deze crisis. En dan doel ik niet alleen op ondernemers het zijn ook de zwakkeren, mensen met slechte toegang tot arbeidsmarkt. Het is logisch als je te weinig aandacht geeft aan deze problematiek dat je tweespalt krijgt. Dat mensen het niet meer zien zitten en in verzet komen. Het vertrouwen in de overheid kwijtraken en zich roeren. Het Coronabeleid ondermijnen.

Hoe kan het zo zijn dat mensen nu de mond vol hebben van maatschappelijke verantwoordelijkheid terwijl het de maatschappij zelf is die zich niet verantwoordelijk opstelt. Ja er zijn regelingen, uitgestelde belasting is er zo een. Allemaal leuk en aardig maar de rekening komt wel gewoon. Het is een lastenverzwaring die naar de toekomst wordt doorgeschoven. Terwijl iedereen weer hoog en droog vakantie aan het vieren is mag jij opdraaien voor de rekening van deze crisis. Wat is daar redelijk aan?

NOW, schitterend, een tegemoetkoming in de loonkosten. De mensen blijven wel bij jou op de payroll. Terwijl de problemen zich opstapelen blijf je als werkgever wel verantwoordelijk. Als straks het puntje bij het paaltje komt en de zaak moet inkrimpen dan ben je als werkgever gewoon wel verantwoordelijk voor de kosten die gemoeid zijn met afvloeien. Goed beschouwd wordt de rekening gewoon doorgeschoven.

En ja je kan het met de regelingen volhouden maar alles bij elkaar, met kosten die naar de toekomst worden doorgeschoven, met een inkomen dat in de meeste gevallen lager uitvalt dan eerder ziet het er niet zo gunstig uit. De kosten vliegen gewoon door. 

Boekhoudkundig ziet er niet zo slecht uit voor de overheid, die uitgestelde belastingen blijven als vordering gewoon in de boeken. Kost niks eigenlijk. Natuurlijk zal het even duren voordat de fiscus die vorderingen zal kunnen innen, maar de fiscus is buitengewoon behendig in het binnenhalen van openstaande rekeningen. En buitengewoon geduldig. Het idee dat de ww via de werkgever wordt geregeld betekent ook geen verassingen in de toekomst. De verantwoordelijkheid blijft bij de werkgever.

Het is gewoon te weinig wat er wordt gedaan. Je legt de rekening van deze ellende neer bij een kleine groep ondernemers en als die uit nood dan de grenzen van de regelingen opzoeken, van wat mag en kan, dan roepen we, “maatschappelijke verantwoordelijkheid”. Het zou de maatschappij sieren dat er meer verantwoordelijkheid genomen wordt voor deze groep of beter gezegd voor de hele groep mensen die nu in de kou staat. Maar in de politiek is er niemand die dit onderwerp goed agendeert, te druk met Corona waarschijnlijk.