Over liefde.

We hadden een groot mooi nieuw kantoor. Helder wit, drie hoog. Een atrium in het midden met bomen. Een soort straatje. Gezellig. Kantoren aan weerszijden. Je kwam elkaar tegen onderweg naar de koffie, Onderweg naar het toilet. Kunst aan de muur, prachtig. Een omgeving gecreëerd om creatief te excelleren. Ik herinner me dat ik regelmatig zei “als ik in het midden een emmer stront  op de vloer neerzet komen er direct mensen aan mijn bureau om mij te vertellen dat het zo stinkt,  dat het smerig is”. Vrijwel niemand kwam op het idee om die emmer even buiten zetten. Dat stapje extra.

Of iets net goed is of net fout. Simpele dingen. Dat je de auto naar de garage hebt gebracht en dat hij even schoon is gemaakt. Of de ruitenwisservloeistof is bijgevuld. Dat de schilder ook even een raampje heeft vervangen. Dat de bakker je attendeert op zijn nieuwste krentenbol. Kleinigheidjes van binnen uit. Ik noem dat liefde. Liefde voor detail, liefde voor de klant, liefde voor je vak, liefde voor wat je liefste doet.

Kleine dingen uit liefde geboren werken ook voor multinationals. Dat je net even een stapje extra doet. Het is niet ingewikkeld. Denk gewoon wat je zelf prettig zou vinden en voer dat vandaag nog in. Dat je een toilet hebt bij je kledingzaak. Dat het geen rommel is in je winkel. Een glaasje water voor een wachtende klant. Dat de ramen schoon zijn. Dat alle lampen branden. Misschien onbenullige details. Dat een schilderijtje recht hangt. Details.

Ik zou er pagina’s mee kunnen vullen. Liefde. We missen het. Het gaat er nooit over. Over wat je voelt als ondernemer. Als marketeer. Dat iets klopt, dat het zoemt, dat het loopt.

Dat streven dat niet alleen voortkomt uit controle. Ik mis dat in alle debatten over de werking van een bepaald marketingmiddel. Of je iets wel of niet doet. Of je moet adverteren op Facebook of op de radio. Dat je iets met zoekmachinemarketing moet doen. Dat tv niet meer werkt. Dat onderzoeken iets uitwijzen en dat je daarom doet wat iedereen doet. Dat je allemaal in dezelfde bult zand loopt te scheppen omdat onderzoek uitwijst dat zoiets nuttig is.

Dat marketing verkeerd is. Dat de wereld ten ondergaat aan marketing. Dat marketing overconsumptie in de hand werkt. Het was immers andersom er was teveel dat moest georganiseerd worden. En als er te weinig is zal marketing daar ook bij helpen. Marketing kan helpen om de juiste spullen op de goede plek te brengen. Bij de juiste personen. "Marketing is als natuurkunde" zei Luuk Ros, eindbaas van Marketingfacts recent nog. Natuurkunde is niet verantwoordelijk voor kernbommen. Natuurkunde is gewoon natuurkunde.

Marketing is liefde. Dat je voelt dat iets werkt. Dat mensen in staat zijn emotionele toegevoegde waarde te creëren voor op het oog simpele producten. Zo mooi vind ik dat. Daar kan ik gewoon stilletjes van genieten. Misschien wel liefde. Een rij voor de winkel met nutteloze armbandjes of schoenen die veel te duur zijn. Dat iemand dat bedacht heeft en dat mensen daar gelukkig van worden.

We lopen in de val dat alles wat niet nuttig is, overbodig is. Dat er teveel van alles is. Dat alles marketing is. Omdat iemand dat vindt. Ik heb nog nooit iemand die discussie horen voeren over teveel kunst, literatuur, de muziek of dans. Of architectuur. Goed beschouwd allemaal overbodig. Te eendimensionaal. We financieren het een met het ander. Alles is verbonden.

De liefde voor detail. Dat je van binnenuit voelt dat het een kant op moet. Niet een kant maar die kant. Los van alle signalen die uitwijzen dat de andere kant slimmer is, beter, efficiënter. Dat jij zeker weet dat je daar moet gaan waar nog niemand eerder ging. Die andere kant. Omdat het moet. Dat is ook liefde.

De vakmedia worden gevuld met slimme nieuwe marketing ideeën. Het ei van Columbus. Werk met mij dan komt het goed. Een nieuwe methode, een nieuw soort marketing. Nu nog beter. Alles wordt anders. Er bestaat niet een reproduceerbare succesformule. Dat is het een geheim. Dat we het gewoon niet weten. Dat de wetenschap zeker bestaat maar niet de weg wijst. De marketingwetenschap kan je behoeden voor valkuilen maar is geen wegwijzer. Anders waren we allemaal succesvol. Liepen we allemaal hetzelfde pad. Was er één formule, één boek.

Mij bekruipt steeds vaker het gevoel dat de liefde naar de achtergrond verdwijnt. Dat we data hebben. Bewijzen. Dat je niets goed hoeft te doen zolang je maar geen fouten maakt. De liefde voor imperfectie. De liefde voor je vak. Dat het efficiënt moet omdat efficiënt waarschijnlijk ook effectief is. De buschauffeur die een smerige bus chauffeert. Omdat het zijn verantwoordelijkheid niet is. Omdat het zijn bus niet is. De trein die smerig is, nou ja te goedkoop ingekocht en van wie is die trein nou helemaal. Dat je niets meer hoeft te leveren dan je taak. Dat je die emmer stront in de hal laat staan omdat het niet jouw verantwoordelijkheid is. We hebben gewoon meer liefde nodig.