Rondzwerven in de woestijn levert stof tot nadenken.

Thee drinken bij tante Fatima

We deden het de afgelopen weken Petra Rijpstra en ik. Met een Berber gids reisden we door de uithoeken van de Marokkaanse woestijn dichtbij de Algerijnse grens. Startpunt Fez eindpunt Marrakesh. We maakten kennis met zijn familie en kregen een inkijkje in het dagelijks leven. We reden door de eindeloze woestijnen en waanden ons op een andere planeet. We aten bij de familie thuis en waren zo onderdeel van het offerfeest. We waren bijna los van de social media en het internet. Bijna want ook in de woestijn was op sommige plekken Wi-Fi. Vaak voldoende om een foto te posten op Instagram of Facebook. Zo’n reis levert stof tot nadenken. Als je al blij bent met vers water en een douche kijk je heel even anders tegen de dingen aan. Heel even dat realiseer ik me voldoende, maar net genoeg om even afstand te nemen.

Reizen om te komen tot andere inzichten is verrassender dan de zoveelste TEDx meeting en inspirerender dan het nieuwste boek van een marketing guru. Als je heel even in de onderste laag van de piramide van Maslow bivakkeert realiseer je je eens temeer de social media gekte. De stortvloed van informatie waar we dagelijks mee worden geconfronteerd. Informatie die we eigenlijk helemaal niet kunnen verwerken. Informatie die wordt geagendeerd door de media. Als een ware kudde volgen we braaf de onderwerpen die door de media voor ons worden geagendeerd of het nu de snorbrommers in Amsterdam zijn, zwarte piet, Poetin, Isis, de Koerden of Peter Jan Rens. Het wordt allemaal voor ons geagendeerd en we vinden er iets van. In de taal van de Berbers bestaat het woord toekomst niet. Dat vond ik veelzeggend. Wij zijn in Nederland immers voornamelijk met de toekomst bezig. Afstand nemen, even onderdeel zijn van een andere cultuur ik vond het verfrissend. Niet alleen verfrissend ook verwarrend. Het duurde wat dagen voor ik het in perspectief kon zetten. Nog een paar dagen verder en ik ben weer onderdeel van de gekte.