Ondernemers hoeven echt geen applaus maar een beetje meer balans zou nu even geen kwaad kunnen.

Het zijn riskante tijden, niemand weet op dit moment precies waar het naar toe gaat. Voor ondernemers op zich niets nieuws, elke dag brengt immers nieuwe onzekerheden met zich mee. Een klant die opzegt zomaar uit het niets. 

Een project dat niet doorgaat, een introductie die mislukt, sleutelmedewerkers die vertrekken met klanten in het kielzog. Een overheid die jouw type dienstverlening aan banden legt. De concurrent die plots jouw product verkoopt tegen de helft van de prijs. Elke dag nieuwe onzekerheden.

Ondernemen is risico nemen.

Niet als je de media volgt, steeds vaker is een ondernemer of onderneming vooral een kassa die door de overheid met regelgeving in de teugels moet worden gehouden. Ondernemen betekent in de praktijk handtekeningen zetten onder langlopende verplichtingen als in een lening bij een bank of een langlopende hypotheek terwijl je inkomstenhorizon vrijwel altijd kort is. In alle gevallen korter dan de verplichting die je op je neemt. 

Voor dat risico wordt je gecompenseerd. Dat is je inkomen of als het wat mee zit, winst. Nu is het geen groot geheim dat grotere risico’s ook meer kans geven op meer compensatie, meer winst. Elke ondernemer balanceert op die rand. Op de rand van de afgrond groeien immers vaak de mooiste bloemen. Wat kan wel wat kan niet. Je probeert wat, slaat nieuwe wegen in met elke keer weer een nieuw risico.

Val je over die rand dan rest de bijstand.

Je kan 20 jaar ondernemen, tientallen mensen aan het werk houden, miljoenen euro’s aan belasting betalen maar als het misgaat is er niets. Je staat met lege handen. Integendeel zou ik zeggen want heb je een financiering bij de bank dan sta je in de meeste gevallen ook nog eens privé garant. Het zwaard van Damocles. Wat zoveel betekent als alles moeten verkopen wanneer het misgaat. Als je echt pech hebt, en dat komt voor, eindig je dakloos in een kartonnen doos.

Met deze druk leven dagelijks honderdduizenden zelfstandige ondernemers en ik zou zeggen dat die druk alleen maar is toegenomen. Niet alleen vanwege de huidige onzekere tijden maar ook vanwege een overheid die voortdurend sondeert dat ondernemers in de gaten moeten worden gehouden.

Een overheid die zomaar bepaalde vormen van dienstverlening ter discussie stelt. Neem bij voorbeeld mevrouw Keijzer die zich al pannenkoekenbakkend uitspreekt over de contactcenter business die wat haar betreft wel kan opdoeken, 350.000 mensen vinden werk in die sector. De horeca of de evenementensector die geen enkel perspectief heeft vanwege maatregelen die de overheid bedacht heeft. Ik lees niets over een mogelijke compensatie of uitkoop.

het zijn ondernemers die in voorkomende gevallen tientallen jaren bijdroegen aan de gemeenschap, met belasting, werkgelegenheid. Ze worden zomaar het bos ingestuurd, afgeserveerd. Erger nog, we hebben een overheid met ambtenaren die zeggen dat er misschien alleen nog plek is voor goede ondernemers. Ik zie nergens ook maar een spoor van maatschappelijke verontwaardiging. Dat we al die mensen zomaar in de kou laten staan. Niemand staat op de Dam of organiseert een stille tocht.

Er gaat geen week voorbij of de belastingdruk staat ter discussie. Er gaat geen week voorbij of er wordt gepraat over dividendbelasting door mensen die nog nooit een euro dividend hebben gezien. De politiek met in het kielzog honderden toetsenbordridders heeft er een dagtaak aan. Ondernemers zijn een kassa en die moet je goed in de gaten houden.

Vrijwel alle ondernemingen in Nederland en ja ook de multinationals volgen de regels van de overheid en betalen belasting. Volg je de media dan zijn multinationals niets minder dan het boevengilde, daar komt bij dat 99% van de ondernemingen in Nederland onder de noemer MKB valt. Onopvallende bedrijven die gewoon een maatschappelijke bijdrage leveren, maar net als met al het nieuws is dat niet interessant. We praten liever over de uitzonderingen alsof Nederland niets anders is dan Shell of Unilever.

Dat Nederland jaar in jaar uit meer dan 10 miljard overhield aan het einde van jaar kwam echt niet zomaar uit de lucht vallen. Dat we er als Nederland goed voorstonden bij aanvang van deze crisis was mede dankzij ondernemend Nederland. Ondernemers hoeven echt geen applaus maar een beetje meer balans zou nu even geen kwaad kunnen. Nu het zo helder is dat ZZPers samen met ondernemers met personeel de kar trekken is het misschien tijd om eens wat terug te doen. Sectoren die in brand staan zonder enig perspectief echt helpen. Een miljoen mensen op laten draaien voor de problemen waar 17 miljoen mensen mee kampen is misschien niet zo evenwichtig.