Met plezier heb ik naar de wedstrijd Nederland Chili gekeken. Het toernooi wordt steeds leuker en het spel van Nederland steeds interessanter. De voetbalkenners zijn inmiddels gedegradeerd tot figuranten die de avond wat aan elkaar mogen praten. Ik hoor ze steeds opnieuw zeggen dat niemand dit had verwacht. Als ik dat nou zou zeggen. Maar dat de kenners zoiets zeggen geeft mij te denken. De Nederlandse voetbalschool komt ook veelvuldig voorbij, er wordt gewonnen maar helaas niet met een Nederlandse speelstijl. Vooraf werden we door de kenners weggezet als kansloos met die Nederlandse speelstijl. Echte kenners hadden dus vooraf kunnen bedenken dat Nederland wellicht een andere speelstijl nodig zou hebben. Ik heb er niemand over gehoord. Dat wil zeggen Louis zei het. Hij zette in op verandering en kwam met ideeën. Hij maalt niet om conventies, denkt na en betrekt zijn spelers in het proces. Hij verbaast ons met verrassende ingrepen. Hij bedacht een voor het Nederlands elftal nieuw spelsysteem en nam de manschappen mee in zijn beleving van het spel. Kuijt de rechtsbuiten zette hij zonder aarzeling linksback. Louis neemt risico’s en werkt aan het meest optimale rendement van zijn organisatie. De kenners kijken ondertussen geduldig toe en wachten hun kans af. Spanje was duidelijk over de top, Australië nou ja wat stelt dat land eigenlijk voor en tegen Chili speelden we lelijk polder catenaccio. Dat is het voorlopige oordeel van de kenners. De voetballers zelf herkennen het inmiddels. Op de zuigende vragen van journalisten volstaat één antwoord. Drie gespeeld negen punten, verder nog vragen. De kenners zijn in verwarring.
De voetbalkenners zijn de vijfde kolonne, elke avond paraderen ze voorbij en leggen ze uit hoe het had kunnen lopen, als dat. Als die bal er wel was ingegaan. Als hij een kaart had gekregen. Iedereen kent ze eigenlijk wel. Soms zijn het collega’s, soms het management of een hele afdeling. Het zijn de showstoppers. Het zijn de risicomijdende stuurlui zonder boot. Ze leggen druk op mensen die bereid zijn om hun nek uit te steken. Elke organisatie heeft ze aan boord. Voor mensen die veranderingen willen doorvoeren en willen innoveren zijn ze de luis in de pels. Ze spinnen garen bij mislukkingen. Het WK brengt ze genadeloos in beeld. Of ik een fan ben van Louis, best wel, maar meer nog van mensen die het aandurven om hun nek uit te steken. Niet alleen de nek uitsteken maar ook nog uitvoeren dat is een kunst. Het Nederlands elftal heeft de volgende ronde behaald als groepswinnaar met negen punten uit drie wedstrijden en een positief doelsaldo van zeven punten. Ongekend. Ik hoop dat dit Nederlandse elftal nog meer moois in petto heeft. Voor mij kan dit toernooi niet meer stuk.
Als je dit artikel leuk vindt dan kan ik ook deze artikelen aanbevelen.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten