Dank voor het lezen.

De teller van mijn blogje eindigde dit jaar op 379.00.

Ik weet niet precies hoeveel views van echte mensen dat zijn en ook niet of mensen alleen de eerste drie regels hebben gelezen of het hele artikel. Zover verdiep ik me er niet in. Hoewel het maar een getal is gaat zo’n getal toch leven. Je ontwikkelt albloggend een haat liefde verhouding met zo’n getal. Als je geleid wordt door een getal schrijf je uiteindelijk alleen nog maar over de uitersten, over wat mensen willen horen of extremen.

De race voor views is een race naar de bodem van de waarheid geworden. Het internet is de plek waar incidenten worden uitvergroot en waar mensen zich opwinden over onderwerpen die soms maar tien of twintig mensen aangaan. Ongewoon heeft impact, gewoon verdwijnt.

Natuurlijk is dat niet nieuw. Sensatie, of je lezers naar de mond praten was altijd al belangrijk. Er was wel een beetje verschil, de sensatie werkte als de goedkope aanbiedingen in de supermarkt. Je kon het wel lezen maar je liep ook langs het gewone nieuws.

De race naar de bodem van de waarheid is niet te stoppen. Niet voor niets was post-truth het woord van het jaar in Engeland. In Nederland kozen we voor treitervlogger, wat mij betreft geeft dat precies weer waar we staan. Het extreme krijgt de aandacht. 

Haat liefde, proberen aandacht te vragen voor een andere kant van het marketing verhaal. Niet altijd even dankbaar, mainstream kan immers rekenen op shares en retweets. Het "ziejewel dat zei ik ook al" effect.

Ik heb het afgelopen jaar opnieuw veel geleerd van mijn eigen stukjes. Bloggen houdt me scherp en dwingt me om uit te zoeken of iets klopt, of het echt is en of het werkt. Dat is ook primair waarom ik blog, gewoon voor mezelf maar natuurlijk is het ook leuk dat je response krijgt of een instemmend knikje. Haat liefde.

Bedankt voor het lezen, de allerbeste wensen voor 2017 en wellicht tot ziens.