Een film als Titanic heb ik nooit gezien wat is het punt denk ik dan. I Daniel Blake, was de film waar de keuze op was gevallen voor tweede kerstdag. Twee uur later stond het huilen me nader dan het lachen.
Ik denk dat mensen de film verschillend kunnen “voelen”, het verhaal is niet complex. De hoofdpersoon, de achtenvijftigjarige timmerman Daniel Blake, komt na een hartaanval, op zoek naar hulp in een systeemmolen.
Ik denk dat mensen de film verschillend kunnen “voelen”, het verhaal is niet complex. De hoofdpersoon, de achtenvijftigjarige timmerman Daniel Blake, komt na een hartaanval, op zoek naar hulp in een systeemmolen.
Het verhaal greep me direct bij de strot. De film is aanklacht aan een manier van werken en denken die ervoor zorgt dat mensen buiten de boot vallen als er iets mis gaat. Als je ziek wordt, je baan kwijt raakt, een echtscheiding, dat je voor hulp moet vertrouwen op het systeem. Gewoon mensen zoals jij en ik.
De lijn tussen een comfortabel, normaal en gelukkig leven en slapen in een kartonnen doos is dun, heel dun. Een gedachte die we misschien wel bewust op afstand houden maar in momenten van onzekerheid zomaar in je gedachten kunnen oppuppen. We zijn afhankelijk geworden van efficiënte werksystemen en computers.
De lijn tussen een comfortabel, normaal en gelukkig leven en slapen in een kartonnen doos is dun, heel dun. Een gedachte die we misschien wel bewust op afstand houden maar in momenten van onzekerheid zomaar in je gedachten kunnen oppuppen. We zijn afhankelijk geworden van efficiënte werksystemen en computers.
Oppervlakkig gezien gaat de film over het kastje en de muur, de bureaucratie, maar daar doe je het verhaal geen recht mee, het gaat een spade dieper misschien wel vijf spades.
We herkennen het allemaal. Dat je belt en er geen einde komt aan de wachtrij. Het kabel abonnement dat niet werkt, de internetstoring die voor zoveel ergernis zorgt. De file, Het meelevende webcare-team en de begripvolle reacties op een klacht, begripvol maar er verandert niets. Veelgestelde vragen op het internet die het probleem dat er net niet bijstaat moeten fixen, wachtwoorden die niet meer geaccepteerd worden. Chatbots die verkeerde antwoorden geven. Informatie die niet klopt. Dat je een formulier invult, één kruisje vergeet en daarna weer van voren af aan kunt beginnen. Dat je niemand kunt bellen omdat we alles online regelen.
En dan kom je erachter dat je leven van dit systeem afhangt. De gezondheid van je kinderen, of je een dak boven je hoofd hebt. Dat economische principes zijn doorgedrongen tot in de haarvaten van onze zorg voor elkaar. Dat het internetconcept waarbij de klant centraal staat alleen kan werken als alles klopt, dat we een systeem hebben ontwikkeld dat niet verbindt maar verdeelt. Dat we het hebben verkloot.
En dan kom je erachter dat je leven van dit systeem afhangt. De gezondheid van je kinderen, of je een dak boven je hoofd hebt. Dat economische principes zijn doorgedrongen tot in de haarvaten van onze zorg voor elkaar. Dat het internetconcept waarbij de klant centraal staat alleen kan werken als alles klopt, dat we een systeem hebben ontwikkeld dat niet verbindt maar verdeelt. Dat we het hebben verkloot.
Natuurlijk, we delen online de lijstjes waarop we zien hoe gelukkig we zijn, hoe innovatief en hoe goed het gaat met de Nederlandse economie. Ik ook. De film I Daniel Blake laat een andere werkelijkheid zien. Een werkelijkheid die in anderhalf uur duidelijk maakt waarom politieke partijen die tegen de gevestigde orde zijn het zo goed doen.
Een film die iedereen die ook maar iets doet in de politiek verplicht elke avond voor het slapengaan moet kijken. Iedere avond opnieuw net zolang totdat we het hebben gefixt.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten