Zorgverzekeraars jagen op de niet loyale klanten.

Het jaarlijkse ritueel van collectief geld verbranden is geopend. Aan het eind van het jaar jagen de verzekeraars met zijn allen op de niet loyale klant. De switcher. De klant die het minste rendement oplevert. Naar verwachting 550 miljoen euro wordt er dit jaar geïnvesteerd in de koopjesjagers. Dan reken ik de kosten van alle sales en marketing afdelingen nog even niet mee. Het zou mij niet verbazen dat de gezamenlijke sales inspanningen op jaarbasis het miljard overschrijden. De hoogte van de nieuwe premies worden traditioneel bekend gemaakt door op de werkvloer sprekende CEO’s. Nieuwe commercials verschijnen op alle kanalen de één nog mooier dan de ander.

De media volgen min of meer hetzelfde seizoensritueel. Het AD kopt als eerste in “De zorgpremie kan makkelijk tientallen euro's naar beneden, vindt de Consumentenbond. De vier grote verzekeraars hebben 9,7 miljard euro in kas, 5,8 miljard meer dan wettelijk verplicht is”. De komende maanden zullen er nog veel van deze berichten verschijnen. De PR machines van de zorgverzekeraars draaien overuren. Regelmatig verschijnen uit hun kamp berichten dat het zorgsysteem van Nederland wereldwijd tot de beste behoort. En als je het vergelijkt met Amerika dan is het in Nederland geweldig komt er steevast achteraan. Nederland heeft het ook best aardig voor elkaar. Maar dat mag je eigenlijk ook wel verwachten van een land dat in een recent onderzoek als vierde rijkste land van de wereld uit de bus kwam.

Toch is er iets mis. Zorgverzekeraars zijn uitwisselbaar. Plak het logo van de ene maatschappij onder een advertentie van een andere maatschappij en het valt niemand op. Dat is logisch want alleen de buitenkant verschilt. We hebben immers een basispakket dat voor alle verzekeraars wettelijk verplicht hetzelfde is. We kunnen wat omprutsen met aanvullende verzekeringen en een beetje schuiven met eigen risico, globaal gezien zit alles in dezelfde prijsrange. Verzekeraars doen allemaal hetzelfde, premies innen, schade beperken en de kosten van de inkoop drukken. Het verschil zit hem alleen in de marketing dat is zorgwekkend. 

Er is nog iets mis. Je kunt elk jaar van maatschappij veranderen. Op het oog leuk en interessant. Je kunt immers kijken of je voor een paar euro kunt switchen maar per saldo staat dit systeem elke vorm van innovatie in de weg. Waarom zou je geld steken in een klant die aan het eind van het jaar voor een paar euro vertrekt naar de concurrent. In plaats van te innoveren stoppen ze geld in marketing alleen om die switchende niet loyale klant binnen te harken. Dat kost dan een miljard met elkaar die je ook in nuttig onderzoek zou kunnen stoppen of in premie verlaging natuurlijk. Als je ziet hoe een dergelijk bedrag zich verhoudt tot de opbrengsten van de jaarlijkse kankerstichting collecte (ca. 6 mio) of de paar miljoen die de veel besproken ice bucket challenge opleverde dan springen de tranen je spontaan in de ogen. 

En er is nog iets mis. De zorgverzekering is wettelijk verplicht. De handel komt vanzelf binnen, dat maakt het hele marketing circus extra wrang. Er wordt immers elk jaar opnieuw alleen geschoven niets gecreëerd. Het is weggegooid geld. Of laat ik het anders zeggen het is geld dat beter besteed zou kunnen worden. De oplossing lijkt eenvoudig. Als de verzekeraars gezamenlijk investeren in een vergelijking website kunnen alle sales en marketing inspanningen stoppen. De klant kan dan objectief kiezen. Dat levert op jaarbasis een miljard euro op voor innovatie en onderzoek daar kan geen icebucket challenge tegenaan.