 |
| Je moet de groente van Hak hebben. |
Reclame is vooral gebonden aan regels. Je mag overdrijven maar niet liegen. Je mag geen reclame maken specifiek gericht op kinderen. Je mag geen reclame maken voor alcohol of sigaretten. Je mag niet liegen over claims die niet waar gemaakt kunnen worden en ook het in het in een kwaad daglicht zetten van je concurrenten is gebonden aan regels. Er zijn wettelijke regels en er zijn commissies die de grenzen van het liegen bewaken. Klanten die een reclameboodschap betrappen op een leugen hebben adressen waar ze hun klacht neer kunnen leggen.
Dat niet alleen er waren redacties die de grenzen van het liegen bewaakten. Ging je boodschap over de schreef dan werd de boodschap geweigerd. Diezelfde redacties hebben inmiddels zelf hun eerste schreden op het leugenpad gezet en hun onafhankelijke ziel verkocht aan de commercie met native advertising en branded journalism als belangrijkste exponenten.
Reclame was transparant, je kon het in ieder geval herkennen als reclame. Reclame bewoog zich binnen wettelijke kaders. De internet community wilde geen reclame. Reclame was fout en iets van vroeger. Een prachtframe. De internetcommunity beloofde ons transparantie we kregen leugens.
Een beetje liegen mag. Die horde hebben we met gemak genomen.
Het begint met de persoonlijke goed nieuws show op de social media. Iedereen doet het het. De waarheid geweld aandoen is dankzij de social media in een sneltreinvaart onderdeel geworden van onze vaste routine, Niet alleen je familie vrienden en zakenpartners kijken immers mee maar ook de belasting, de rechtspraak, de arbodienst, je werkgever en je toekomstige werkgever, dan kun je toch moeilijk communiceren dat je bijna in een depressie zit en dat je persoonlijke leven een puinhoop is. Personal branding noemen we dat en we zijn het gewoon gaan vinden, maar dat is het natuurlijk niet.
De stap van een beetje liegen naar staalhard liegen blijkt klein en zo kwam de geest uit de fles. De politiek ruikt kansen, dankzij het internet was het nog nooit zo makkelijk om te liegen en om onvrede te mobiliseren. De gemiddelde boodschap op Twitter van een Amerikaanse presidentskandidaat zou door de reclamecode commissie simpelweg bestraft worden. Als een niet realistische productclaim waarvoor de burger beschermd dient te worden. Dat geldt natuurlijk niet alleen voor Amerika.
Traditionele media als tv, radio en gedrukte pers werken zeldzaam goed als versterker van internetberichtjes. Een leugen op Twitter uitgezonden door het NOS journaal wordt zomaar een nieuwe waarheid. De meer traditionele media, maar ook de nieuwe kanalen met een groot bereik hebben klaarblijkelijk geen enkel idee van de werking van hun eigen informatiekanalen. Als iets door veel mensen wordt gezien of gelezen is het, los van de inhoud, immers al bijna waar.
Op zoek naar ophef en clicks vergeten we ons gezonde verstand te gebruiken. Marketeers niet gehinderd door enige vorm van moreel besef ruiken nieuwe kansen. Als iedereen liegt kan ik best een beetje meedoen. Vloggers pushen zonder enige scrupules rommel aan onwetende kinderen van 10.
Elke vorm van invloed is inmiddels te koop en marketeers bespreken schaamteloos de voordelen van het kopen van die invloed. Alsof je koeien naar een stal drijft. Liegen werkt nu eenmaal het best als je niet in de gaten hebt dat je wordt voorgelogen. En laten we eerlijk zijn influencer klinkt toch veel beter dan beroepsleugenaar. Het internet creëerde celebrities. Mensen die alleen bekend zijn van een Youtube kanaal worden als nieuwe media helden omarmd. Dat ze leven van het onder de regelementen-radar pushen van spullen is nauwelijks een serieus onderwerp. Of het nu content is, knipperende banners, pop-ups, mailspam of online advertenties die je overal op het internet achtervolgen, liegen is een volwassen vak geworden.
Je privacy wordt verkocht zonder dat je er invloed op hebt. Ook over de grenzen van het bewaken van die privacy worden we voorgelogen, gaan we niet akkoord met de nieuwe leugenvoorwaarden dan mogen we niet meer meedoen. Gebruikers van gratis communicatieplatformen worden onder luid gejuich in de media van alle nieuwe en vooral geweldige mogelijkheden communicatie mogelijkheden als vee in de armen van de commercie gedreven.
Mensen die nog steeds roepen dat reclame toch vooral liegen is en daarom niet werkt gaan nog eens terugverlangen naar de vrolijke lach van Martine Bijl als ze je vertelt dat je vooral de groente van Hak moet hebben. De overzichtelijkheid en duidelijkheid. Zowel voor de commercie als voor de politiek. Reclame was in vergelijking met marketing via het internet zeldzaam creatief, esthetisch, eerlijk, oprecht en hygiënisch.
Het internet is in de afgelopen tien jaar tijd uitgegroeid tot een commercieel monster, dat niet gehinderd door goede regelgeving zich met plezier volvreet. Niet alleen commercie, ook de politiek maakt inmiddels maximaal gebruik van deze marketingmachine zonder afdoende wetten en regels. Zo zijn we beland in het post truth tijdperk, een eufemisme voor het tijdperk van de glasharde leugen. Elkaar voorliegen is de nalatenschap van onze generatie, we hebben het waarschijnlijk totaal verkloot.
Het begint met de persoonlijke goed nieuws show op de social media. Iedereen doet het het. De waarheid geweld aandoen is dankzij de social media in een sneltreinvaart onderdeel geworden van onze vaste routine, Niet alleen je familie vrienden en zakenpartners kijken immers mee maar ook de belasting, de rechtspraak, de arbodienst, je werkgever en je toekomstige werkgever, dan kun je toch moeilijk communiceren dat je bijna in een depressie zit en dat je persoonlijke leven een puinhoop is. Personal branding noemen we dat en we zijn het gewoon gaan vinden, maar dat is het natuurlijk niet.
De stap van een beetje liegen naar staalhard liegen blijkt klein en zo kwam de geest uit de fles. De politiek ruikt kansen, dankzij het internet was het nog nooit zo makkelijk om te liegen en om onvrede te mobiliseren. De gemiddelde boodschap op Twitter van een Amerikaanse presidentskandidaat zou door de reclamecode commissie simpelweg bestraft worden. Als een niet realistische productclaim waarvoor de burger beschermd dient te worden. Dat geldt natuurlijk niet alleen voor Amerika.
Traditionele media als tv, radio en gedrukte pers werken zeldzaam goed als versterker van internetberichtjes. Een leugen op Twitter uitgezonden door het NOS journaal wordt zomaar een nieuwe waarheid. De meer traditionele media, maar ook de nieuwe kanalen met een groot bereik hebben klaarblijkelijk geen enkel idee van de werking van hun eigen informatiekanalen. Als iets door veel mensen wordt gezien of gelezen is het, los van de inhoud, immers al bijna waar.
Op zoek naar ophef en clicks vergeten we ons gezonde verstand te gebruiken. Marketeers niet gehinderd door enige vorm van moreel besef ruiken nieuwe kansen. Als iedereen liegt kan ik best een beetje meedoen. Vloggers pushen zonder enige scrupules rommel aan onwetende kinderen van 10.
Elke vorm van invloed is inmiddels te koop en marketeers bespreken schaamteloos de voordelen van het kopen van die invloed. Alsof je koeien naar een stal drijft. Liegen werkt nu eenmaal het best als je niet in de gaten hebt dat je wordt voorgelogen. En laten we eerlijk zijn influencer klinkt toch veel beter dan beroepsleugenaar. Het internet creëerde celebrities. Mensen die alleen bekend zijn van een Youtube kanaal worden als nieuwe media helden omarmd. Dat ze leven van het onder de regelementen-radar pushen van spullen is nauwelijks een serieus onderwerp. Of het nu content is, knipperende banners, pop-ups, mailspam of online advertenties die je overal op het internet achtervolgen, liegen is een volwassen vak geworden.
Je privacy wordt verkocht zonder dat je er invloed op hebt. Ook over de grenzen van het bewaken van die privacy worden we voorgelogen, gaan we niet akkoord met de nieuwe leugenvoorwaarden dan mogen we niet meer meedoen. Gebruikers van gratis communicatieplatformen worden onder luid gejuich in de media van alle nieuwe en vooral geweldige mogelijkheden communicatie mogelijkheden als vee in de armen van de commercie gedreven.
Mensen die nog steeds roepen dat reclame toch vooral liegen is en daarom niet werkt gaan nog eens terugverlangen naar de vrolijke lach van Martine Bijl als ze je vertelt dat je vooral de groente van Hak moet hebben. De overzichtelijkheid en duidelijkheid. Zowel voor de commercie als voor de politiek. Reclame was in vergelijking met marketing via het internet zeldzaam creatief, esthetisch, eerlijk, oprecht en hygiënisch.
Het internet is in de afgelopen tien jaar tijd uitgegroeid tot een commercieel monster, dat niet gehinderd door goede regelgeving zich met plezier volvreet. Niet alleen commercie, ook de politiek maakt inmiddels maximaal gebruik van deze marketingmachine zonder afdoende wetten en regels. Zo zijn we beland in het post truth tijdperk, een eufemisme voor het tijdperk van de glasharde leugen. Elkaar voorliegen is de nalatenschap van onze generatie, we hebben het waarschijnlijk totaal verkloot.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten