Zakelijk twitteren bestaat niet.

Zakendoen op twitter?

Een gang door de boekenwinkel levert me verschillende titels op van boeken met adviezen hoe zakelijk te twitteren. Als ervaringsdeskundige kan ik alleen maar vaststellen dat zakelijk twitteren niet bestaat. Dat vraagt om een toelichting. Zakelijk twitteren suggereert dat je zowel zakelijk als privé kunt twitteren. Je ziet het regelmatig in een twitter bio staan. “Views are my own” of “ik twitter op persoonlijke titel”. Waarschijnlijk betekent dat zoiets als, zakelijk denk ik heel anders over dingen of mijn baas heeft hier totaal andere ideeën over. In beide gevallen zou mijn advies zijn om of te stoppen met twitteren of een andere baan te zoeken. Maar dat terzijde. Waarom geloof ik niet in zakelijk twitteren. Goed, ik volg de social media nu een jaar of drie vanuit het perspectief van een reclameman want daar liggen mijn roots. Hoewel de social media en meer specifiek twitter zijn eigen spelregels hebben zijn er overeenkomsten met het traditionele reclame maken. Het begint immers altijd met “be good and tell it”. Of je dat vervolgens doet met hele pagina’s in de Telegraaf of met 140 karakters op twitter maakt niet uit het idee is immers hetzelfde. Of niet? Hoewel ik me op hoofdlijn wel achter dat idee kan scharen zijn er toch belangrijke verschillen. Je twittert als een persoon. Ook al heb je een bedrijfsaccount met een bedrijfslogo als ava er zit altijd een persoon achter. Social media consumenten weten dat en hebben dat in hun achterhoofd bij elke tweet die ze lezen. Dat is een belangrijk verschil met reclame maken in de traditionele media. Reclame campagnes besteed je uit aan een reclamebureau, je stelt je doelen vast, je geeft een briefing en vraagt het bureau om een vertaling te maken van de problematiek. Een goed bureau komt vervolgens met voorstellen die je doelgroep raken. Dat doe je met onderscheidend en liefst een beetje opvallend werk. Immers je concurrenten staan ook allemaal in diezelfde krant of zitten in hetzelfde reclameblok op de televisie en de radio. De huidige generatie reclame consumenten zijn hiermee opgevoed en snappen in ieder geval oppervlakkig de werking van dit principe.

Als je twittert zit je zelf aan de knop en daar is nog geen oplossing voor gevonden.

Het bedrijf is daarmee heel direct een persoon geworden. Een principe dat reclamemakers overigens vaak al nastreven wanneer het gaat om het ontwikkelen van een merk. Het merk als persoon maakt immers veel duidelijk over beweegreden en handelen van een bedrijf. Bij de social media is dit nu werkelijkheid. Sterker het bedrijf kan daar alleen een persoon zijn. Twitter is menselijk en heeft daarmee veel te bieden. Op twitter kun je nieuwe mensen ontmoeten en lang vervlogen contacten herstellen. Je deelt er met anderen wat je bezig houdt en je kunt in contact komen met gelijkgestemden. Dat daar vervolgens een zakelijk kontact uit kan komen kun je natuurlijk niet uitsluiten. Net als je niet uit kunt sluiten dat zakelijke contacten die je al had zich via twitter of de social media verder kunnen verdiepen. Het leggen van contacten en het verdiepen van relaties heeft net als in real life alles te maken met luisteren. Als je goed luistert en je volgers op twitter helpt met adviezen en het delen van kennis dan kun je wellicht ook zakelijk contacten opdoen. Twitter is geschikt voor het delen van lief en leed maar ook voor het delen van kennis en wat je bezig houdt. “Be smart en share it” past beter bij twitter en wellicht bij social media als geheel. Het bedrijf dat zakelijk twittert, alle regels heeft opgevolgd van een goede bio tot een goede ava en je voortdurend bestookt met haar zakelijke successen, geweldige afspraken en baanbrekende concepten zal weinig gehoor vinden, de block en ontvolg knop zit immers voortdurend binnen handbereik.  “Be good and tell it” krijgt op twitter daarmee een wat andere dynamiek. Twitter is wat mij betreft per definitie iets persoonlijks en niet iets zakelijks.