Het aangaan van zakelijke relaties via het internet draait
steeds vaker om content, storytelling en engagement. Zo maken we contact met
elkaar via social media sites, schrijven blogs en delen waardevolle informatie
via Twitter en Linkedin, allemaal gratis. Het internet is vergeven van gratis
platformen, ideeën, tips, stappenplannen en white papers. Kennis wordt weggegeven
in ruil voor een verbinding. Het weggeven van kennis of het gratis toegang geven tot kennis
moet daarbij uiteindelijk leiden naar een betaalde variant van kennis delen. De
waarde van advies en informatie is met de komst van de social media sites sterk
aan inflatie onderhevig. De waarde van gratis kent
een vreemde wetmatigheid. Bij de inventarisatie van een probleem is de waarde
van gratis hoog. Hele afdelingen laven zich aan de gratis informatie
om zo richting te geven aan strategie, planning of innovatie. Bij de executie
van de oplossing is de waarde van gratis plots negatief. Dat is het moment
dat kwaliteit van kennis en informatie wel zijn prijs heeft. De aanbieders van
gratis hebben zich dan echter al uit de markt geprijsd. Gratis heeft voor die aanbieders een hoge prijs.
Je ziet deze ontwikkeling ook bij de vercommercialisering
van internet diensten. Niet een geweldige innovatie maar gratis is de
succesformule van het internet. We zijn bedwelmd geraakt van de getallen.
Facebook passeerde onlangs de grens van 1.5 miljard gebruikers en we waren
allemaal onder de indruk. De vraag is of de getallen werkelijk indrukwekkend
zijn of zijn we zo onder de indruk omdat we nog niet gewend zijn aan dergelijke grootheden? Binnen
afzienbare termijn zal het internet wereldwijd 5 miljard gebruikers kennen die
allemaal profiteren van een snelle toegang tot informatie. Met één druk op een
knop kunnen we gebruik maken van gratis diensten. In de nabije toekomst zijn er
diensten denkbaar met vele miljarden gebruikers en zullen we dat heel gewoon
gaan vinden. WhatsApp heeft geen geweldig concept WhatspApp is gratis sms en moet
nu nadenken over betaalde varianten. Uitgevers werken vooral met gratis Apps.
Wanneer we 0.25 eurocent per dag voor hun informatie via een App zouden moeten
betalen dan verdwijnen diezelfde Apps onmiddellijk van het scherm. Zo kun je eenvoudig een lijst maken van diensten die gratis zijn en zoeken naar een verdienmodel. Steevast
zijn de verdienmodellen hetzelfde, advertenties. Adverteerders zijn nog steeds het enige
echte smeermiddel. Ogenschijnlijk hippe internet bedrijven als Google, Facebook en YouTube zijn gewoon advertentieverkopers verkleed in een sexy jasje. Twitter, WhatsApp, Pinterest,
Instagram en alle andere platformen willen allemaal zo snel mogelijk advertentieverkopers
worden. Ze zeggen op zoek te zijn naar verdienmodellen maar bedoelen te zeggen
dat ze op zoek zijn naar manieren om adverteerders te pleasen en toch hun gratis gebruikers te vriend te houden.
“If You're Not Paying for It; You're the Product” is
een veel te mooie voorstelling van zaken, ik zou bijna willen zeggen was het
maar zo. De kreet lijkt een belofte in zich te hebben. De belofte dat bedrijven
iets met je willen omdat ze je kennen. Ik heb de afgelopen jaren een hele
duidelijke digitale footprint achtergelaten op het internet. Als ik de
aanbiedingen zie die bijvoorbeeld Facebook mij voorschotelt dan hebben die
vooralsnog niets te maken met slim gebruik maken van data. Op maat gesneden
aanbiedingen op basis van mijn interesses zou ik allerminst vervelend vinden. Voorlopig
gaat het heel alleen om massa en bereik. De wet van de grote getallen. De sexy
internetbedrijven doen niet heel veel anders dan de Nigeriaanse spammer die
promillen resultaat boeken op tientallen miljoenen verzonden berichten. Met hun
enorme aantallen deelnemers hebben de social media sites voldoende bereik
om aantrekkelijke roi’s te maken voor adverteerders. Wanneer de bekende platformen geld gaan vragen voor het gebruik zouden ze van de ene op de
dag worden weggevaagd. Daarmee onderscheidden ze zich niet van de traditionele offline
media waar we online geen 0.25 cent per dag voor willen betalen. We zijn eenvoudigweg verslaafd geraakt aan gratis.
Als je dit een leuk artikel vindt dan is dit misschien ook lezenswaardig.
Je leest het steeds vaker, bedrijven moeten meer gaan denken als een uitgever. Maar is dat wel zo?
Als je dit een leuk artikel vindt dan is dit misschien ook lezenswaardig.
Je leest het steeds vaker, bedrijven moeten meer gaan denken als een uitgever. Maar is dat wel zo?
Geen opmerkingen :
Een reactie posten