"Het brein van een kind weet precies wat nodig is om snel groeien. Daarom liever een hamburger met patat dan tien spruitjes. Dat niet alleen, kinderen hebben een kleine maag, dus moeten er keuzes worden gemaakt. Broccoli of pizza. Het brein geeft eenvoudigweg de voorkeur aan de meest efficiënte brandstof ." Het klonk zo geloofwaardig dat ik me afvroeg waarom ik daar nog nooit eerder aan had gedacht. Het verhaal was zo aannemelijk dat ik het moeiteloos doorvertelde zonder te controleren of het wel klopte.
Ik moest er opnieuw aan denken toen ik een artikel las van Seth Godin op de The Drum een marketingblog met nogal wat bereik. De kop “Seth Godin discusses the death of one-size-fits-all marketing efforts” Kern van zijn betoog “When we think about great brands from the past 15 years, none of them were built for normal people and none of them were built with advertising,” De gedachte werd geïllustreerd met een paar voorbeelden zoals Chobani, Spanx en Airbnb.
Het concept dat een bepaalde vorm van marketing dood zou zijn wordt in het artikel niet door enig onderzoek geschraagd. Het idee leunt eigenlijk alleen op de selectieve waarneming van Godin.
Alleen al in Nederland zijn meer da 850.000 bedrijven en hoeveel winstgevende merken die produceren is mij niet bekend. Daar heeft Godin overigens ook geen flauw idee van. Vlak na de publicatie konden we lezen dat datzelfde Chobani dat door Godin als voorbeeld genoemd werd om zijn toch al zo broze stelling te onderbouwen, Wieden & Kennedy als reclamebureau had benoemd om ervoor te zorgen dat Chobani in ieder geval de nummer twee zou kunnen worden.
Ik moest er opnieuw aan denken toen ik een artikel las van Seth Godin op de The Drum een marketingblog met nogal wat bereik. De kop “Seth Godin discusses the death of one-size-fits-all marketing efforts” Kern van zijn betoog “When we think about great brands from the past 15 years, none of them were built for normal people and none of them were built with advertising,” De gedachte werd geïllustreerd met een paar voorbeelden zoals Chobani, Spanx en Airbnb.
Het concept dat een bepaalde vorm van marketing dood zou zijn wordt in het artikel niet door enig onderzoek geschraagd. Het idee leunt eigenlijk alleen op de selectieve waarneming van Godin.
Alleen al in Nederland zijn meer da 850.000 bedrijven en hoeveel winstgevende merken die produceren is mij niet bekend. Daar heeft Godin overigens ook geen flauw idee van. Vlak na de publicatie konden we lezen dat datzelfde Chobani dat door Godin als voorbeeld genoemd werd om zijn toch al zo broze stelling te onderbouwen, Wieden & Kennedy als reclamebureau had benoemd om ervoor te zorgen dat Chobani in ieder geval de nummer twee zou kunnen worden.
Nu staat in datzelfde artikel op The Drum ook dat Godin een marketing goeroe is dus wie ben ik om aan zo’n verhaal te twijfelen. Maar dat doe ik wel.
De parallel met het niet op feiten gecontroleerde verhaal waarom kinderen geen groente lusten drong zich aan mij op. Het is het knappe van een hele generatie door het internet aangedreven guru’s dat ze precies het sentiment aanvoelen. Dat ze precies aanvoelen wat we willen horen.
Het is eigenlijk niet meer dan het voortdurend bewerken van het sentiment van marketeers met niet gevalideerde onzin. Met een onderbuikboodschap die een marketeer een goed gevoel geeft over datgene wat hem of haar bezig houdt. Dat marketing niet over verkopen gaat maar over mensen helpen. Over mensen blij maken. Een boodschap die daarmee panklaar ligt om te worden gedeeld of geliked.
Het is natuurlijk niet verboden maar als je het marketingbeleid afstemt op een goeroe die dingen roept zonder dat ze door iemand op juistheid zijn gecontroleerd kun je natuurlijk wel van een koude kermis thuiskomen.
De parallel met het niet op feiten gecontroleerde verhaal waarom kinderen geen groente lusten drong zich aan mij op. Het is het knappe van een hele generatie door het internet aangedreven guru’s dat ze precies het sentiment aanvoelen. Dat ze precies aanvoelen wat we willen horen.
Het is eigenlijk niet meer dan het voortdurend bewerken van het sentiment van marketeers met niet gevalideerde onzin. Met een onderbuikboodschap die een marketeer een goed gevoel geeft over datgene wat hem of haar bezig houdt. Dat marketing niet over verkopen gaat maar over mensen helpen. Over mensen blij maken. Een boodschap die daarmee panklaar ligt om te worden gedeeld of geliked.
Het is natuurlijk niet verboden maar als je het marketingbeleid afstemt op een goeroe die dingen roept zonder dat ze door iemand op juistheid zijn gecontroleerd kun je natuurlijk wel van een koude kermis thuiskomen.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten